Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Zebûr 95
- 1
- Werin em bi şahî bang bikin Xudan,
Ji zinarê rizgariya xwe re bi şahî bikin qêrîn, - 2
- Em bi spasî derkevin pêşberî wî,
Em lavijên şahiyê bêjin ji bo wî! - 3
- Çimkî Xudan, Xwedayekî mezin e,
Di ser hemû îlahan de ew padîşahê mezin e. - 4
- Derên kûr ên erdê di destê wî de ne,
Bendavên çiya jî yên wî ne. - 5
- Derya ya wî ye, çimkî wî afirandiye,
Erd jî bi destê wî çêbûye. - 6
- Werin em biperizinê û şa bibin,
Li pêş Xudanê ku em afirandine herin ser çokan. - 7
- Çimkî ew Xwedayê me ye,
Û em jî gelê mêrga wî,
Miyên ber destê wî ne.
Xwezî we îro dengê wî bibihîzta, - 8
- Wek li Merîbayê û wek roja Massayê li çolê,
Dilê xwe hişk nekin. - 9
- Li wir bav û kalên we, di gel ku karên min dîtin,
Wan ez sihêtî kirim û ez ceribandim. - 10
- Çil salan min derdê wî nifşî kişand,
Min got, "Ev miletek dilşaşbûyî ye,
Wan bi riyên min nizanibûn." - 11
- Loma min bi hêrs sond xwar:
"Ewê nekevin rihetiya min."
