Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Zebûr 148
- 1
- Pesnê Xudan bidin!
Ji ezmanan pesnê Xudan bidin,
Ji berziyan pesnê wî bidin! - 2
- Ey hemû milyaketên wî, pesnê wî bidin,
Ey hemû ordiyên wî, pesnê wî bidin! - 3
- Ey roj û hîv, pesnê wî bidin,
Ey hemû stêrên birqok, pesnê wî bidin! - 4
- Ey ezmanên ezmanan,
Û avên li ser ezmanan,
Pesnê wî bidin! - 5
- Bila ew pesnê navê Xudan bidin,
Çimkî wî emir da û ew hatin afirandin; - 6
- Wî ew ji bo her û her, li cihê wan da rûniştandin,
Qanûnen ku danî, nayên betalkirin. - 7
- Ji ser rûyê erdê pesnê Xudan bidin,
Ey hûtên deryayê û hemû kûrahî, - 8
- Agir û zîpik û berf û ewr,
Bahozên ku bi fermana wî dikin, - 9
- Çiya û hemû mil,
Darên meywan û darên sediran, - 10
- Heywanên kûvî û dewar,
Yên ku li erdê dişêlin, çûkên ku difirin, - 11
- Padîşahên dinê û hemû gel,
Serok û serwerên hemû dinê, - 12
- Xortên mêrxas û keç,
Yên pîr û zarok! - 13
- Bila pesnê navê Xudan bidin,
Çimkî tenê navê wî berz e.
Berziya wî di ser erd û ezman re ye. - 14
- Wî ji bo gelê xwe serokek rakir,
Pesnê hemû dilsozên wî,
Û gelê Îsraêlê yê ku nêzikî wî ye bidin,
Pesnê Xudan bidin.
